Dzbanek rozbity. Sceny z życia, choroby, śmierci i żałoby

– Tam są takie dwie skały, one zawsze dają cień – Agnieszka powiedziała to bardzo słabym głosem. Chciała powiedzieć coś więcej, ale lekarka z hospicjum domowego, którą poinformowaliśmy o naszym pomyśle, pogłaskała ją tylko po ręce. Był początek maja 2022 roku.

Podróż na południowe krańce Europy jest klamrą, w której Wojciech Czuchnowski, znany dziennikarz i publicysta, pomieścił intymny pamiętnik o odchodzeniu swojej żony. Z wnikliwością, precyzją i bez znieczulenia prowadzi nas przez stadia miłości, kryzysów ich związku i choroby. Ta książka jest w równym stopniu bolesna, jak i niosąca nadzieję. Czuchnowski, pisząc ją, próbuje bowiem wydobyć się z rozpaczy. Ta próba przepracowania żałoby zmienia się na oczach czytelników w literaturę.

Gdyby nie było śmierci, nie byłoby może książek. Ale śmierć jest i trzeba książki pisać. Wojciech Czuchnowski napisał tę ważną i odważną opowieść dla wielu z nas i za wielu z nas. Jej tematem jest wznowa, słowo kat. Jej prawdziwą treścią jest miłość. Wznowa zabija ciało, lecz istnieje też wznowa miłości, która ocala to, co da się jeszcze z naszego życia ocalić. - Marek Bieńczyk

Nie jest to książka do poduszki, chociaż jest przede wszystkim o miłości. Jest kroniką choroby i jej kolejnych etapów prowadzących do otchłani, z której jedynym wybawieniem będzie śmierć. Jest też spowiedzią i żalem za grzechy. Jest zarazem świadectwem bezsilności i nadludzkiej mocy człowieka w obliczu cierpienia najbliższej osoby. „Dzbanek rozbity” – ale zostawia nas z nową wiarą w przyjaźń i dobroć ludzi. Po prostu, ludzi. - Ewa Woydyłło-Osiatyńska

Nie wiem, czy kiedykolwiek czytałem tak przejmujące, poruszające i osobiste zwierzenie. W tej do bólu intymnej opowieści miłosnej uczucia „z dzisiaj” przeplatają się ze wspomnieniami, nadzieja z cierpieniem, a pytanie o sens życia z dramatem umierania i śmierci osoby ukochanej.
Po lekturze tej książki zostaję z głębokim wzruszeniem. I z refleksją, że wspomnienia pozwalają zachować w swoim sercu Kogoś Najbliższego. Pomagają rozpacz pokonać. A może tylko ją osłabić... - Bogdan de Barbaro

Agnieszka i Wojtek byli małżeństwem przez 34 lata. Poznali się podczas studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim; Agnieszka – romanistyka, Wojtek – filmoznawstwo. Mają dwoje dzieci – Marysię i Tymka – oraz cztery koty. Agnieszka była tłumaczką, a w latach 2000-22 pracowała w kancelarii prezydenta Krakowa. Wojtek w latach 80. związany był z opozycją, potem pracował w prasie codziennej, od 2002 roku jest dziennikarzem „Gazety Wyborczej”.