Żołnierz z ołowiu

Takiego żołnierza nie było jeszcze na żadnej wojnie

Wiceadmirał Jabłoński nie ma żadnych wątpliwości: plan jego dowódcy okaże się tragiczny w skutkach, a straty w ludziach i sprzęcie będą ogromne. Admirał Shuster jest jednak przekonany o słuszności swojej decyzji i nie dopuszcza myśli, że inwazja przeprowadzona według jego pomysłu może się nie udać. Zamiast zmienić strategię, odsyła statek niepokornego oficera na tyły wojsk. Stamtąd załoga krążownika Piłsudski ma się przyglądać rozwojowi wydarzeń.

Jednym z załogantów jest sierżant Mobutu Orengo, czarnoskóry Polak, którego ręce aż świerzbią do walki. Choć zły na swój los, jest gotowy wskoczyć za Jabłońskim w ogień. Już wkrótce jego przełożony będzie potrzebował go bardziej, niż Mobutu się spodziewa. To od niego będą zależeć dalsze losy rebelii, to przed nim zostaną postawione wyzwania, którym żaden człowiek by nie podołał. Tylko czy gdy przyjdzie mu im sprostać, Orengo wciąż będzie człowiekiem?

Wiceadmirał Dariusz Jabłoński przerwał połączenie z okrętem flagowym i z kwaśną miną popatrzył na pociemniały ekran.
– Co za tępy buc! – warknął pod nosem.
Stojący obok pierwszy oficer Tomasz Pękala pokiwał głową, zgadzając się w pełni z opinią dowódcy.
– To się skończy jatką – kontynuował Jabłoński. – Będą do nas strzelać jak do lizaków na strzelnicy w lunaparku. W wariancie Shustera to nie będzie szybka i łatwa inwazja. Stanie się drogą przez mękę i zostanie okupiona znacznymi stratami.