Głód

„Większość głodujących to ubodzy mieszkańcy krajów rozwijających się.
Wciąż jest na świecie 1,4 miliarda ubogich […]. Miliard czterysta milionów ubogich, czyli ludzi, którzy nie mają niczego z rzeczy uznawanych przez nas za tak codzienne, tak oczywiste – domu, jedzenia, ubrania, światła, wody, perspektyw, nadziei, przyszłości – nie mają teraźniejszości”.
 

Argentyński dziennikarz i pisarz Martín Caparrós zjeździł świat, próbując zrozumieć, dlaczego nawet dzisiaj dla dużej liczby z nas największym wyzwaniem pozostaje znalezienie odrobiny jedzenia. Przemierza Niger, Sudan Południowy, Madagaskar, Bangladesz, Indie, Stany Zjednoczone, Argentynę. Pisze o Chinach i Barcelonie, w której, w momencie kiedy pisarz kończy pracę nad książką, przybywa ludzi szukających resztek jedzenia w śmietnikach.

Caparrós w porywający sposób przedstawia historię zmagań człowieka z głodem na przestrzeni wieków i udowadnia, że to właśnie głód był jednym z, a może nawet najważniejszym czynnikiem, kształtującym naszą cywilizację. Filozofia, sztuka, ekonomia, rolnictwo, gospodarka – u ich źródeł zawsze znajdziemy jedno słowo. Głód.

Dlaczego zatem współczesny świat nie potrafi rozwiązać problemu głodu? Caparrós, jak na rasowego dziennikarza przystało, unika prostych odpowiedzi. Odwiedza wielkie biurowce, siedziby światowych firm i przeludnione slumsy. Na kilkuset stronach bezlitośnie obnaża mechanizmy pogłębiające problem niedożywienia.

Eksplozja demograficzna, nierówności społeczne, spekulacje cenami żywności, masowy wykup gruntów, korupcja, fundusze walutowe, wielkie korporacje – to wszystko tworzy złożony system, w starciu z którym jednostka nie ma żadnych szans. Ogromna część książki to rozmowy: z politykami, działaczami organizacji pozarządowych, pracownikami korporacji, lekarzami i przede wszystkimi tymi, którzy każdego dnia całą swoją energię poświęcają na znalezienie czegoś do zjedzenia.

Głód Caparrósa wytrąca z równowagi, zmusza do myślenia, a często nawet do zrewidowania swoich poglądów. To imponujący rozmachem reportaż oddający głos tym, którzy na ogół milczą.

Caparrόs wziął najbardziej niechciany, niemożliwy do opisania temat świata i stworzył opowieść, która nie daje zasnąć. Powstał nie lament i nie manifest, lecz poruszająca wiwisekcja straszliwej prawdy o tym, jak pozwalamy głodować blisko miliardowi ludzi. To, jak dotąd, najważniejsza książka XXI stulecia. - Paulina Wilk

Martín Caparrόs nie szantażuje cierpieniem. Nie próbuje nas wpędzić w poczucie winy. Budzi za to… Oburzenie to za słabe słowo. Głód budzi gniew. Ale nie wyciąga na ulice, nie wywołuje moralnej paniki skłaniającej do gestów bez znaczenia. Zmusza za to do gruntownego przemyślenia własnego miejsca w świecie rozdartym nierównościami. - Paweł Goźliński, „Książki. Magazyn do czytania”

Głód Caparrósa to więcej niż esej, więcej niż powieść… Autor wykorzystuje literaturę, aby pokazać nam piekło zbudowane z rzeczywistości. Rzeczywistości odległej, której zwykle nie poświęcamy większej uwagi. - Roberto Saviano

Głód Martína Caparrόsa to książka znakomita! Pasjonująca, klarowna, niesłychanie erudycyjna. Kawał dobrej literatury. - Jean Ziegler

Martín Caparrós to prawdziwy fenomen. Zaliczyć go można do grona największych pisarzy reporterów: to nasz Capote, nasz Kapuściński.  - „La Nación”

Caparrόs pokazuje temat nie opisując go, lecz oddając głos napotykanym ludziom. - „Neue Zürcher Zeitung”

Autor zdołał ukazać straszliwą globalną normalność jako skandal. - „Frankfurter Allgemeine Zeitung”

W poetyckiej narracji, z aforystyczną trafnością wyrazu, historiozoficzną głębią i polityczną przenikliwością Caparrόs ukazuje panoramę głodu. - „DIE ZEIT”