Chłopcy z Placu Broni

Chłopcy z Placu Broni to powieść węgierskiego pisarza Ferenca Molnára, po raz pierwszy książka ukazała się w 1907 roku. Głównym tematem książki jest przyjaźń grupy chłopców zamieszkujących ulicę Pawła. Tytuł powieści nawiązuje do ulubionego miejsca zabaw głównych bohaterów – Placu Broni, który jest tu m.in. symbolem przyjaźni i lojalności, beztroskiego dzieciństwa, ale i odpowiedzialności i walki o własne miejsce.

Na pierwszy plan wysuwa się postać Nemeczka – najmłodszego i najmniej docenianego w grupie. Początkowo poznajemy go jako tchórzliwego chłopca. Od początku jest jednak oddany grupie i mimo strachu – stara się zaimponować kolegom w każdej możliwej sytuacji. Jego śmierć uwypukla wartość honoru i bycia oddanym jakiejś kwestii. Czasem ci najsłabsi są najbardziej wartościowi, lecz często też niedoceniani.