Ślepota umysłu
Autyzm a teoria umysłu

W książce Ślepota umysłu Simon Baron-Cohen opisuje model ewolucji i rozwoju umiejętności czytania umysłu. Według autora wykorzystujemy tę zdolność niemal bez przerwy, bez wysiłku, automatycznie i zazwyczaj nieświadomie. W ten naturalny sposób interpretujemy zachowania społeczne i komunikację, przewidujemy je i w nich uczestniczymy. Spotykanym ludziom przypisujemy stany umysłu, takie jak myśli, pragnienia, wiedza czy intencje. Z wieloletnich badań Baron-Cohen wyciąga wniosek, że dzieci z autyzmem przejawiają „ślepotę umysłu”, która jest wynikiem wybiórczych deficytów w czytaniu umysłu. Dla osób z ASD fragment rzeczywistości dotyczący stanów i zamiarów innych ludzi jest w dużym stopniu niedostrzegalny. Baron-Cohen prezentuje teorię opartą na danych z psychologii porównawczej, psychologii rozwojowej oraz neuropsychologii. Dowodzi, że specyficzne mechanizmy neuropoznawcze wykształcone w toku ewolucji pozwalają nam czytać umysły innych osób, wyciągać wnioski z ich zachowania, interpretować znaczenie spojrzeń i dekodować informacje zawarte w „języku oczu”.