Zaczarowana dorożka i inne wiersze

Poetycka wyobraźnia, nieprzeciętna lekkość pióra, poczucie humoru balansujące na granicy absurdu i groteski to tylko niektóre wyróżniki poezji Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Pisał wzruszające liryki miłosne dedykowane żonie Natalii, nastrojowe wiersze zanurzone w pozornie szarej rzeczywistości, ostre jak brzytwa satyry, ale także utwory, które określa się jako „zaangażowane”, a więc podporządkowane ideologii. W niniejszym wyborze twórczość autora Zaczarowanej dorożki zaprezentowano w porządku chronologicznym – od wczesnych, buńczucznych i kipiących energią utworów z dwudziestolecia międzywojennego przez ciemne i nostalgiczne powstałe w obozie jenieckim pod Magdeburgiem, po będące poetyckim podsumowaniem Pieśni. W ostatniej z nich napisał: Jesteśmy w pół drogi. Droga pędzi z nami bez wytchnienia. Chciałbym i mój ślad na drogach ocalić od zapomnienia.