Oryks i Derkacz

"ZASKAKUJĄCA, WCIĄGAJĄCA I SKŁANIAJĄCA DO REFLEKSJI POWIEŚĆ NOMINOWANA DO ORANGE PRIZE I MAN BOOKER PRIZE

Oryks i Derkacz to poruszająca historia miłosna i zarazem fascynująca wizja przyszłości. Yeti, budząc się po globalnej katastrofie, nie może uwierzyć w śmierć swojego najlepszego przyjaciela Derkacza i ukochanej ich obu — pięknej Oryks. Dlaczego świat się rozpadł? Czy Yeti jest ostatnim żyjącym człowiekiem? Dlaczego przeżyły tylko zielonookie Dzieci Derkacza? Wyczerpany, poszukując schronienia i jedzenia, wyrusza w podróż — do własnej przeszłości i do źródeł katastrofy, która doprowadziła świat do zagłady.

Margaret Atwood przenosi nas do nieodległej przyszłości, która wygląda aż nazbyt znajomo, a zarazem przerasta nasze wyobrażenia. Z charakterystycznym dla siebie dystansem i czarnym humorem konstruuje kolejne ostrzeżenie — igranie z genetyką, brak poszanowania dla otaczającego nas świata i ekologii musi skończyć się źle.

Nie ustępuje najmocniejszym dystopiom XX wieku — Oryks i Derkacz to wybitna pozycja literatury wizjonerskiej. - „The Washington Post”

Mistrzyni Atwood i jej przyprawiająca o dreszcze postapokaliptyczna wizja świata nawiązuje do George’a Orwella, Anthony’ego Burgessa i Aldousa Huxleya... Oryks i Derkacz to jedna z czołowych pozycji literatury wizjonerskiej. - 
„The Seattle Times”

– Ile nieszczęścia – powiedział podczas jednego z lunchów Derkacz. Musieli być wtedy tuż po dwudziestce, Derkacz już pracował w Instytucie Watsona-Cricka.

– Ile niepotrzebnej rozpaczy spowodowała seria biologicznych niedopasowań, niedobrane hormony i feromony? W rezultacie ktoś, kogo namiętnie kochasz, nie chce albo nie może odwzajemnić tego uczucia. Pod tym względem jako gatunek jesteśmy żałośni: niedoskonale monogamiczni. Gdybyśmy tylko potrafili łączyć się na całe życie jak gibony albo przestawić na zupełnie beztroski promiskuityzm, nastąpiłby kres seksualnych rozterek. Lepszy plan: zrobić z tego nieuchronny cykl, jak u innych ssaków. Nigdy nie zechcesz kogoś, kogo nie możesz mieć.

Margaret Atwood (ur. 1939 r.) kanadyjska pisarka, poetka i krytyczka literacka. Jest autorką ponad pięćdziesięciu powieści, zbiorów wierszy oraz esejów, a jej książki opublikowano w trzydziestu pięciu krajach. Napisała m.in.: Opowieść Podręcznej i jej kontynuację Testamenty, Panią Wyrocznię, Serce umiera ostatnie, Kobietę do zjedzenia, Kamienne posłanie, Zbójecką narzeczoną, Ruchome cele. Eseje umyślne z lat 1982–2004, Kocie oko nominowane w 1989 r. do Nagrody Bookera, Grace i Grace nagrodzoną kanadyjską Giller Prize oraz włoską Premio Mondello, Palące pytania. Eseje aktualne z lat 2004–2021. Dwukrotnie uhonorowana Nagrodą Bookera: w 2000 r. za powieść Ślepy zabójca i w 2019 r. za Testamenty. Mieszka w Toronto.