Anna O

Anna Ogilvy nie otworzyła oczu od czterech lat.

Od czasu nocy na Farmie, kiedy znaleziono ją pogrążoną w głębokim śnie, w zakrwawionym ubraniu i z nożem kuchennym w dłoni, tuż obok ciał jej dwojga najserdeczniejszych przyjaciół. Popełniła zbrodnię stulecia, lecz nikt nie jest w stanie wybudzić jej z sennego koszmaru.

Dla doktora Benedicta Prince'a, psychologa sądowego pracującego w klinice snu przy londyńskiej Harley Street, przebudzenie Anny O to sprawa, która może zadecydować o jego karierze. Jako ekspert od snu wie wszystko o najciemniejszych zakamarkach umysłu i sekretach ukrytych w podświadomości.

Rozpoczynając leczenie Anny O – badając sny swojej pacjentki, przeczesując jej wspomnienia, odwiedzając miejsce, w którym doszło do tragicznego zdarzenia – doktor Prince dotyka znacznie głębszej i mroczniejszej tajemnicy.

Przebudzenie Anny O to nie koniec historii, to dopiero jej początek.

*

Wierzący w jej niewinność mówią o niej Anna O. Ci, którzy są przekonani o winie, nazywają ją Śpiącą Królewną. Ale ani jedni, ani drudzy nie mogą oderwać wzroku od jej historii...

– A jeśli nie uda mi się jej obudzić? – pytam. – Jeżeli moja teoria się nie sprawdzi?
Donnelly kończy zapinać płaszcz. Wzdycha, przytłoczony wydarzeniami całego dnia. Patrzy na mnie zimnymi, szarozielonymi oczami.
– Wtedy, prędzej czy później, Anna Ogilvy będzie mogła znowu zabijać – mówi sucho.

Nagie fakty przypadku Anny O są stosunkowo nieskomplikowane. Przypuszczam, że właśnie dlatego jej sprawa utkwiła w pamięci ogółu. W ich surowej prostocie jest coś szokującego.

Trzydziestego sierpnia 2019 roku o 3.10 w nocy Annę Ogilvy, dwudziestopięcioletnią córkę pani minister gabinetu cieni i założycielkę czasopisma „Elementary", odnaleziono śpiącą w chatce na farmie w Oxfordshire z dwudziestocentymetrowym nożem kuchennym w ręce. W sąsiedniej chatce znajdowały się ciała jej najserdeczniejszych przyjaciół: dwudziestosześcioletniego Douglasa Bute'a oraz Indiry Sharmy, lat dwadzieścia pięć.

Sekcja zwłok wykazała dziesięć ran kłutych na obu ofiarach. Na nożu znaleziono odciski palców Anny, a na jej ubraniu ślady krwi. Analizy kryminalistyczne wykazały zgodność śladów na jej ubraniu z krwią obu ofiar. Równocześnie dział kryminalistyki cyfrowej odnalazł w komunikatorze WhatsApp na telefonie Anny wiadomość wysłaną przed zapadnięciem w głęboki sen, w której po części przyznaje się ona do winy.

Na podstawie stężenia pośmiertnego stwierdzono, że zgon nastąpił kilka godzin wcześniej. Żadnej z ofiar nie dałoby się uratować; zadane ciosy były śmiertelne. [...]

Wyniki wszystkich badań były w normie. Kobieta żyła. Jej organizm funkcjonował. Tajemnicza choroba powodująca głęboki sen wymykała się wszelkim diagnozom.

Od tamtej pory Anna O nie otworzyła oczu.