Medycyna na krawędzi. Śmierci człowieka w kontekście transplantacji narządów

Czym jest śmierć? Kiedy naprawdę umieramy? Czy można poświęcać życie jednych, by ratować innych? Te pytania bynajmniej nie są jakąś akademicką teorią, lecz praktyką, przed którą współczesna medycyna została postawiona bardziej niż kiedykolwiek w dziejach. To bowiem dla jej potrzeb (a konkretniej dla potrzeb transplantologii) zmieniono dotychczasową definicję śmierci, zastępując ją nowym terminem – tzw. śmiercią mózgową. Czy była to dobra decyzja? Czy można ją usprawiedliwić moralnie? Na te pytania odpowiada praca o. Jacka Norkowskiego. Napisana z pasją, ale też niezwykłą rzetelnością naukową. Tę książkę trzeba przeczytać.

Drugie wydanie książki Medycyna na krawędzi rozszerzone zostało o analizę wyników badań ankietowych wśród polskich lekarzy, z których wynika, że z jednej strony ufają oni oficjalnym definicjom i kryteriom śmierci, z drugiej zaś twierdzą, że dopóki żyje ciało pacjenta, nie można go uznać za zmarłego. Ich opinie charakteryzuje tu więc ogromna, wewnętrzna sprzeczność.

O. dr Jacek Maria Norkowski OP

Lekarz i zakonnik (ur. 1957). Studia medyczne ukończył w 1982 roku na Akademii Medycznej (obecnie Uniwersytet Medyczny) w Poznaniu. Zaraz potem wstąpił do polskiej prowincji zakonu oo. Dominikanów. W 1991 roku na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie obronił pracę Świat wewnętrzny i świat zewnętrzny człowieka: logiczna współzależność i uzyskał stopień magistra filozofii. Tematem tej pracy była analiza filozoficzna powstawania i rozwoju świadomości u człowieka. W roku 2009 na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu obronił pracę doktorską z dziedziny medycyny Śpiączka pourazowa, stan wegetatywny oraz śmierć mózgowa w świetle wybranego piśmiennictwa. Ewolucja poglądów medycznych i jej etyczne implikacje, napisaną pod kierunkiem prof. Jana Talara. Ukazała się ona w formie książkowej pod tytułem Medycyna na krawędzi (niniejsza książka jest jej drugim, rozszerzonym wydaniem). Następną książką z tej dziedziny była wydana w 2013 roku praca pod tytułem: Człowiek umiera tylko raz (wydana została ona ponownie w formie rozszerzonej w roku 2019). Jest autorem wielu publikacji w czasopismach naukowych, wystąpień medialnych dotyczących medycyny i jej styku z filozofią i teologią oraz licznych wykładów na temat neurologicznych kryteriów śmierci człowieka i tematy pokrewne, dotyczące osób, które doznały ciężkich urazów mózgu (wiele tych wykładów znaleźć można również w Internecie). Nie wykonuje zawodu lekarza, jest kapłanem i w latach 2012-2016 był wykładowcą teologii moralnej (w tym bioetyki) na papieskim uniwersytecie Angelicum w Rzymie.