Polski rok 1988

Rok 1988 był to dziwny rok. Wzorem sienkiewiczowskiego roku 1647, moglibyśmy powiedzieć z dzisiejszej perspektywy, że „rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia”. Ale to wszystko znakomicie widać post factum, niekoniecznie zaś było to oczywiste dla współczesnych. Jak się okazało, był to przedostatni rok istnienia Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Brak towarów był dojmujący, a konieczność trwonienia masy czasu na codzienne czynności powodowała wściekłość, przechodzącą z czasem w bezsilność i apatię. Znakiem czasu był wydany w listopadzie tego roku przez Obywatela GC album „Tak, tak”, sprzedany w nakładzie ponad 300 tys. egzemplarzy. Hitem stał się utwór „Nie pytaj o Polskę”, w którym Grzegorz Ciechowski śpiewał m.in.: „Te brudne dworce / Gdzie spotykam ją, / Te tłumy, które cicho klną, / Ten pijak, który mruczy coś przez sen / Że póki my żyjemy, ona żyje też”. Autorów niniejszego tomu łączy przekonanie, że to, co działo się „za pięć dwunasta” czy też „w przededniu wielkiej zmiany”, miało bardzo poważny wpływ na to, co działo się później. Stan, w jakim w 1988 r. znajdowali się Polska i Polacy, był punktem dojścia blisko półwiekowych rządów komunistów, a także punktem startu niepodległej Rzeczypospolitej. /Ze wstępu/