Overthinking

Steven ma dobry okres. Spędził sielankowe lato ze swoim chłopakiem Troyem, a jego moce są pod kontrolą. Wcześniej, ilekroć doznawał silnych emocji, wokół działy się dziwne, niewytłumaczalne, a często niebezpieczne rzeczy. Teraz rozumie, że jest emomantą, a osób obdarzonych mocą jest więcej. Nie może doczekać się, by rozpocząć studenckie życie w Londynie.

Wkrótce jednak sprawy przestają się układać po jego myśli. Marnuje czas z beznadziejnymi współlokatorami: Jenny, przemądrzałą gwiazdorką z Instagrama, i królem siłowni, Xanderem. Nawet Freya go ignoruj – niektóre przyjaźnie chyba po prostu muszą się skończyć.

Ale to nie wszystko. W pewnym momencie Steven i Troy zostają zwerbowani przez Departament Epigenetycznych Manifestacji i Analiz do ryzykownej misji, podczas której muszą skonfrontować się z przeszłością. Świat staje na głowie, wszyscy czują dziwny mętlik w głowach, a Steven, którego DEMA zakwalifikowała jako pierwszą w historii Omegę, powoli traci pewność, co jest prawdziwe i komu można zaufać.



Jeszcze rok temu nie mogłem sobie pozwolić nawet na uśmieszek w miejscu publicznym, jeśli nie chciałem spowodować biblijnego kataklizmu czy skręcić komuś karku. Moje moce wywołują objawy przeciwne do emocji, które odczuwam. Totalny nokaut, gdy człowiek dorasta i sterują nim hormony.
Nadal zresztą muszę uważać. Tania obrączka nastroju, z którą się nie rozstaję, nieustannie przypomina mi, jak bliski jestem katastrofy nuklearnej. Obracam ją na palcu i wczuwam się myślami we wszystkie skrawki emocji, które w niej umieściłem.
Ostatnio jest tam znacznie więcej szczęścia.
– fragment książki