My ludzie w spektrum autyzmu. Różnorodni. Autentyczni. Niezwykli

Kontakty z ludźmi sprawiają ci trudność, dyskomfort? Od nagłych zmian wolisz rutynę? Jesteś wrażliwy na bodźce sensoryczne?

Ola Pflumio, autorka My kobiety z ADHD, zaprosiła do rozmów osoby dorosłe w spektrum autyzmu, by zobaczyć świat ich oczami i lepiej zrozumieć unikalne wyzwania, jakie napotykają na swojej drodze. Te kilkanaście historii pokazuje relacje, kobiecość, męskość, rodzicielstwo czy życie zawodowe przez pryzmat różnych twarzy autyzmu i osobistych doświadczeń. To książka dla tych, którzy odkrywają swoje spektrum, dla ich bliskich i dla każdego, kto chce poznać człowieka żyjącego obok, odbierającego świat zupełnie inaczej.

Autorka rozmawia również z psychologami i psychoterapeutami, aby pokazać, jak lepiej zrozumieć świat przez pryzmat spektrum.

Różnorodność to siła – poznaj piękno atypowych umysłów Autyzm nadal kojarzy się z osobą z niepełnosprawnością, niesamodzielną, która nie jest w stanie sama jeść i się ubierać. Tacy ludzie zazwyczaj są wypychani na margines społeczeństwa. Za to ci, którzy funkcjonowali samodzielnie, ale, na przykład, rezygnowali z kontaktów społecznych albo je ograniczali, mieli – że tak zarzucę Słowackim – „dla obcych ludzi (...) twarz jednakową, Ciszę błękitu”.

Takie osoby na zewnątrz pokazują zawsze to samo, chociaż w środku toczy się walka. O to, żeby nikt mnie nie dotknął, żeby odciąć się od nadmiaru bodźców i zapewnić sobie bufor bezpieczeństwa – stanąć w rogu na korytarzu, tak żeby nikt mnie nie zaczepiał. -  Aneta Korycińska

Słucham swojego ciała. Kiedy czuję, że nie mam siły na spotkanie, to je odwołuję, chociaż kiedyś nie przyszłoby mi to nawet do głowy. Częściej umawiam się w domu lub, jeśli jest ciepło, na zewnątrz, a dawniej raczej wybierałam knajpy i zatłoczone miejsca. Nie boję się też zmieniać planów i głośno mówić o przyczynach zmiany. - Ewa Grzelakowska-Kostoglu

Ja się za tą moją kamerą chowałem w sytuacjach, które są dla mnie niekomfortowe. Zdarzało się, że filmowałem, na przykład, imprezy weselne znajomych i rodziny, bo nie chciałem być w sytuacji, w której jestem częścią tego tłumu. Zazwyczaj odczuwam w takich momentach ogromny dyskomfort, a możliwość schowania się za kamerą dawała mi pewne poczucie bezpieczeństwa.  - Janusz Raczyński

Chociaż też musieliśmy przejść swoją drogę i im więcej wiemy o neuroatypowości, tym łatwiej nam zidentyfikować wiele zachowań i ich przyczyny. Zrozumieliśmy też, że za naszymi zachowaniami nie stoją złe intencje i że nie robimy sobie rzeczy na złość.  - Kaja Szafrańska i Janusz Raczyński

Ola Pflumio – certyfikowana coachka. W podcaście Atypowe rozmawia z gośćmi, którzy w dorosłym życiu otrzymali diagnozę ADHD czy spektrum autyzmu. W ramach coachingu ADHD często pracuje z osobami z podwójną diagnozą. Prywatnie mieszkanka Londynu, pałająca ogromną miłością do tego miasta, miłośniczka podroży oraz zapalona biegaczka, zmieniająca hobby jak rękawiczki.