Pustô noc

Niniejszy modlitewnik jest pokłosiem kilkuwiekowej tradycji pobożnego, „dobrego” umierania i pełnego wiary celebrowania katolickiego pogrzebu. Nasi przodkowie przez pokolenia pielęgnowali bogatą liturgię rodzinną i wioskową, która była naturalnym „rozwinięciem” oficjalnej liturgii Kościoła oraz katolickiej nauki o rzeczywistościach ostatecznych. „Chrześcijanin bowiem – jak uczy „Katechizm Kościoła Katolickiego” – który łączy własną śmierć ze śmiercią Jezusa, widzi śmierć jako przejście do Niego i jako wejście do życia wiecznego” (KKK 1020).

W tradycji kaszubskiej „pusta noc” to – w nawiązaniu do wigilii Kościoła starożytnego – modlitewne czuwanie, odprawiane w noc poprzedzającą pochówek, przez wspólnotę sąsiedzką i rodzinną. Składa się na nie odmawianie w domu żałoby różańca oraz śpiew pieśni żałobnych, psalmów pokutnych oraz kantyków odnoszących się do katolickiej eschatologii.