Something In The Room...

Ostatnie lata przyniosły Julii Holter egzystencjalne skupienie się na więzi międzyludzkiej, pośród oszałamiającej zmiany, jaką nastąpiła wraz ze śmiercią bliskich (w tym jej młodego siostrzeńca, któremu dedykowany jest album) i narodzinami córki. W „Something in the Room She Moves” Holter mocno analizuje złożoność, powagę i podziw związany z tym zbiegiem doświadczeń. Nazywa tę muzykę „zmysłową”, „płynącą” i „nocną” – co stanowi świadectwo tego, jak miłość, pomimo wszystkich swoich wyzwań, „przekierowuje ścieżki neuronowe”. Okładka autorstwa przyjaciółki Holter z dzieciństwa, artystki Christiny Quarles, podkreśla różnorodność intymnych więzi: czy postacie obejmują się, czy walczą? Po serii dream popowych albumów, które ugruntowały jej status w muzyce niezależnej - od przełomowego "Ekstasis" z 2012 roku po "Loud City Song" i "Have You in My Wilderness", "Something in the Room She Moves" jest następcą uznanego przez krytyków, imponującego i ekscytująco eksperymentalnego albumu "Aviary" z 2018 roku, okrzykniętego "odyseją rozciągającą się niczym niebo przez 90 wspaniałych minut" (Pitchfork) i "jej najbardziej urzekającym albumem do tej pory" (Resident Advisor).W 2020 roku skomponowała ścieżkę dźwiękową do wielokrotnie nagradzanego filmu Elizy Hittman "Never Rarely Sometimes Always". Napisała i wykonała na żywo także nową ścieżkę dźwiękową do niemego filmu "Pasja Joanny d'Arc" z 1928 roku z angielskim chórem Opera North. Pojawiła się na albumie "Eulo Cramps" brytyjskiego producenta Call Super i stworzyła remiksy dla ikony New Age Beverly Glenn-Copeland ("Keyboard Fantasies Reimagined") i brytyjskiego pioniera hiperpopu Max Tundra ("Remixtape"). "Something in the Room She Moves" to niezwykły postęp w twórczości Holter, syntetyzujący jej swobodną, improwizatorską energię z jej charakterystyczną elokwencją.