Wizna 1939

Wizna, wieś położona w ziemi łomżyńskiej nad Narwią, to ikoniczne miejsce dla Polaków, często nazywane „polskimi Termopilami”.

W wrześniu 1939 roku kilkuset polskich żołnierzy pod wodzą kapitana Władysława Raginisa, wykorzystując fortyfikacje wzniesione po południowej stronie Narwi i Biebrzy, przez cztery dni stawiały tu twardy opór wielokrotnie przeważającym siłom niemieckim dowodzonym przez generała Heinza Guderiana, współtwórcy broni pancernej Wehrmachtu i doktryny Blitzkriegu – wojny błyskawicznej, która miała zapewnić Hitlerowi przewagę na polach bitew i podboje. Obrońcy musieli ulec, ale bili się dzielnie. Kapitan Raginis, nie chcąc się poddać, popełnił samobójstwo w swym schronie. Po wielu dziesięcioleciach udało się odnaleźć i godnie pochować jego zwłoki. Ta historia trafiła także do popkultury – zainspirowany nią szwedzki zespół metalowy Sabaton nagrał utwór „40:1”, nawiązujący (nieco przesadnie) do liczebnej przewagi Niemców nad Polakami na tym odcinku.

Grzegorz Cwyl w sposób popularny ukazuje, jak przebiegała obrona Wizny. Mało kto wie, że sam Raginis i część jego podwładnych wywodzili się z Korpusu Ochrony Pogranicza, ochraniającego granicę wschodnią II RP, i trafili pod Wiznę tuż przed wybuchem wojny. Autor przedstawia także inne walki oddziałów Wojska Polskiego w obronie linii Narwi: w Ostrołęce, Łomży i Nowogrodzie.