Znajomy z winnicy

Świat dobrych opowiadań zaprasza już od pierwszych zdań. Tak właśnie jest ze “Znajomym z winnicy” – zbiorem, w którym Wojciech Karpiński dzięki czujnemu oku, pełnokrwistym bohaterom i umiejętności kondensowania całej lawiny doświadczeń w klarownej formie, serwuje czytelnikom zaskakujące historie. Najczęściej to drobne, pozornie błahe zdarzenia – spotkanie kobiety na pasach, wizyta u lekarza – uruchamiają tu narracyjną maszynkę. Jedno wspomnienie bohatera pociąga za sobą kolejne, tak jak to często w życiu bywa. Urzeka sprawność, z jaką napisane zostało te trzynaście opowieści. Autorski warsztat nie przesłania jednak prawdy emocji i życiowych obserwacji, które wystają ze stron niczym owoce z dorodnego ciasta. W tych tekstach jest coś z mantry, coś z pogodzenia się z egzystencją, coś z medytacji. Rzeczy po prostu się zdarzają, sprawy toczą się własnym rytmem, a codzienność okazuje się pełna zwykłości i niezwykłości. Trzeba się tylko schylić po ten bogaty zbiór.