Emma

„Małżeństwo dla pieniędzy to nikczemność, a małżeństwo bez nich to głupota“ – tak zwięźle podsumował lord David Cecil poglądy autorki na tę instytucję.

Ale „Emma“ to nie tylko kolejna książka o perypetiach matrymonialnych w XIX-wiecznej Anglii. To przede wszystkim komedia omyłek, której przedmiotem jest gra pozorów, samooszustwa i iluzje, jakich dostarcza nam w nadmiarze nasz egoizm i zadufanie.

W samym zaś środku intrygi stoi niezwykła bohaterka. Pełna życia i wigoru, urocza, nieznośna i apodyktyczna Emma, która uwielbia bawić się w swatkę, ale uważa, że miłość to coś, co przydarza się innym – nie jej.

Jane Austen z finezją i ironią prowadzi czytelnika przez labirynt nieporozumień i uczuć, tworząc jedną z najbardziej błyskotliwych komedii romantycznych w historii literatury.

Jane Austen (1775–1817) – angielska pisarka znana z realistycznych i ironicznych powieści obyczajowych przedstawiających życie wyższych warstw społeczeństwa angielskiego na przełomie XVIII i XIX wieku. Urodziła się w Steventon jako jedno z ośmiorga dzieci duchownego. Pisała od młodości, a większość swoich najważniejszych dzieł stworzyła w Chawton. Jej utwory, choć za życia publikowane anonimowo i początkowo niedoceniane, z czasem zyskały ogromne uznanie i są dziś uważane za klasykę literatury światowej. Austen mistrzowsko łączyła satyrę, analizę psychologiczną i krytykę społeczną, skupiając się na roli kobiet, małżeństwie i statusie społecznym. Za życia wydała powieści: „Rozważna i romantyczna“ (1811), „Duma i uprzedzenie“ (1813), „Mansfield Park“ (1814), „Emma“ (1816). Po jej śmierci opublikowano: „Opactwo Northanger“ (1818), „Perswazje“ (1818), „Lady Susan“ (1871) oraz utwory niedokończone: „Sanditon“, „Watsonowie“.