Zakopane Osiem deszczowych dni

Deszczowa wiosna w Zakopanem. Okradziony lekarz prosi o pomoc Piotra Kluchę,
byłego oficera WSI i eks-detektywa. Tropy prowadzą do mrocznych historii z czasów II wojny, ubeckiej katowni na Wilczniku i Białego SS. Wkrótce lekarz odwołuje zlecenie, miasteczkiem wstrząsa seria spektakularnych napadów, dawni znajomi przypominają o zobowiązaniach, eks-detektyw brnie coraz głębiej w kłopoty, a deszcz pada, pada i pada...

Jacek Rębacz już od kilku lat portretuje zimową stolicę Polski. Nie robi tego w rękawiczkach ani nie zamiata spraw pod dywan. W jego zakopiańskich kryminałach (SEZON NA SAMOBÓJCÓW, POKÓJ Z WIDOKIEM NA CMENTARZ i LUFTKURORT 1940) to miasto jest takie, jakie jest: piękne i dumne, brudne i skorumpowane. W knajpach, które trudno zliczyć, w zgodnej symbiozie przesiaduje elita: gangsterzy i celebryci, znani politycy i biznesmeni, a po Krupówkach snują się umęczeni turyści. Jest gwarnie i wesoło, jest interes do zrobienia. Tani przekręt proszę bardzo. Morderstwo na zlecenie też się zdarza. Grubsza afera jeśli nie tutaj, to gdzie!
Jacek Rębacz patrzy na swoje Zakopane bez złudzeń. To jego miasto! Zna tu każdy kamień i każdy zaułek.