Lato Duńczyków

W lecie 1144 roku dziwna cisza zalega nad Anglią. Wojska króla Stefana i cesarzowej Maud, dwojga królewskich kuzynów walczących o tron, wyczerpały czasowo swe siły. Brat Cadfael uważa oczywiście pokój za błogosławieństwo, okazja do małej przygody nigdy jednak nie umyka dawnemu żołnierzowi i brat Cadfael jest zachwycony, mogąc towarzyszyć swemu młodemu przyjacielowi, bratu Markowi, w kościelnej misji dyplomatycznej do swej rodzinnej Walii. Niestety, wkrótce po przybyciu na miejsce obaj zakonnicy zostają uwikłani w inną waśń domową. Walijski książę Owain Gwynedd skazał na wygnanie swego brata Cadwaladra, oskarżając go o zdradzieckie zamordowanie sprzymierzeńca. Nieustępliwy Cadwaladr odpowiada sprowadzeniem armii duńskich najemników, by najechać Walię i odzyskać swe utracone ziemie. Gdy dwie armie stoją na krawędzi krwawej wojny domowej, Duńczycy biorą do niewoli Cadfaela. Jego towarzyszką jest młoda kobieta uciekająca przed zaaranżowanym małżeństwem i być może uwikłana w morderstwo w obozie Owaina. Zanim jednak Cadfael zdoła rozwikłać splot namiętności, które doprowadziły do owej śmierci, musi przetrwać braterski spór, który może pogrążyć całe królestwo w zabójczym chaosie