Królestwa Karolingów 751 - 987
Władza, konflikty, kultura.

Jak wyglądał ustrój państw Karolingów?
Jakie były korzenie tzw. renesansu karolińskiego?
Co spowodowało upadek imperium Karola Wielkiego?

Ceniona badaczka wczesnego średniowiecza, profesor Rosamond McKitterick, wykorzystując m.in. źródła paleograficzne i trudnodostępne rękopisy, w sposób kompleksowy przedstawia dzieje królestw frankijskich podczas panowania dynastii karolińskiej. Znakomicie ukazuje dynamiczną politykę prowadzoną przez kolejnych władców, zwłaszcza Karola Wielkiego, oraz towarzyszące jej aspekty społeczne, gospodarcze, prawne i kulturowe, demaskując przy tym wiele istniejących we współczesnej historiografii stereotypów i schematycznych interpretacji wydarzeń. Opisuje funkcjonowanie ówczesnych instytucji świeckich oraz rozwój organizacji kościelnej i monastycyzmu. Wiele miejsca poświęca nauce i kulturze tamtego okresu. Ciekawie przedstawia dzieje Normandii, Bretanii i Flandrii, a także kontakty państwa karolińskiego z Bizancjum i państwami Arabów.


Gdy w 768 r. dokonano podziału królestwa Pepina, nie dotyczył on Bawarii, która zachowała niezależność aż do czasów po podboju Sasów i Longobardów przez Karola Wielkiego. Wielką rolę w kolejnych działaniach Karola odegrały względy strategiczne związane z kontrolą alpejskich przełęczy, stanowiących przejścia do Italii.

Spiski i opór przeciwko Karolowi, tak w obrębie, jak i na zewnątrz jego królestwa sugerują, że położenie Karolingów wcale nie było bardzo bezpieczne, ani też nie cieszyli się oni pełnym poparciem, a owa utajona wrogość ujawniła się pełniej za panowania Ludwika Pobożnego. Potęga Karola Wielkiego była jednak tak znaczna, że był on w stanie stłumić wszelki opór przeciwko swej władzy i wykorzystać sukcesy do stworzenia ogromnego imperium.


Z tekstu