Syn Człowieczy

Sierżant Nam to typ służbisty, któremu obce są zawiłe intrygi oraz rozbudowane śledztwa. Dopiero sprawa morderstwa Mina Yosopa, członka centrum modlitwy Życie wieczne, wyrywa go z marazmu i stawia przed wielkim wyzwaniem. Odnalazłszy prywatne notatki Yosopa, Nam zagłębia się w nieznany mu świat ofiary świat, po którym oprowadza go Ahaswerus. Żyd Wieczny Tułacz zabiera Nama w podróż przez czas i przestrzeń zarówno tą fizyczną, jak i duchową. Wędrówka Ahaswerusa to podróż w poszukiwaniu prawdziwego Boga. Z czasem okazuje się, że Min ma wiele wspólnego ze stworzoną przez siebie postacią. Wydaje się zatem prawdopodobne, że poszukując Boga, Yosop odnalazł swoją zgubę, bowiem gdzieś tam, pomiędzy Ozyrysem a Jahwe, znajduje się morderca. Sierżant Nam musi go teraz odnaleźć... Syn Człowieczy to doskonały kryminał, który w niespotykany sposób łączy cechy właściwe temu gatunkowi z gnostycznymi rozważaniami nad pochodzeniem religii. Twórczość Yi Munyola cechuje się wielką różnorodnością od kryminału, przez powieść historyczną, po tematykę gnostyczną i polityczną. W porównywanym do Władcy much W. Goldinga Uridul ui ilgurojin yongung (Nasz spaczony bohater, 1987) autor na zasadzie paraleli przedstawia masakrę w Kwangju w postaci starć między uczniami a dyżurnym klasy. Cholmun nal ui chosang (Portret mojej młodości, 1981) to z kolei powieść o herkulesowej próbie, której podejmuje się młody mężczyzna, chcąc zwalczyć własną postawę nihilistyczną oraz chęć popełnienia samobójstwa. W Yongung sidae (Wiek bohaterów, 1984) Yi Munyol zmierzył się z traumą powstałą po ucieczce ojca, próbując zrekonstruować jego późniejsze życie w Korei Północnej. Yi Munyol znany jest w Korei Południowej z konserwatywnych poglądów, którym daje często wyraz w swoich książkach. Jako zwolennik tradycyjnych wartości konfucjańskich, niejednokrotnie spierał się z lewicą i feministkami.