Imperium znaków

Roland Barthes (19151980), jeden z najważniejszych francuskich intelektualistów XX wieku, współtwórca semiologii, w tej książce napisanej po podróży do Japonii w 1970 roku stworzył dzieło podwójne jak japońskie pałeczki. Z jednej strony, oświadczając: Wschód jest mi obojętny, przeprowadził eksperyment myślowy z systemem znaków nazwanym umownie Japonia. Inaczej niż w naszym codziennym życiu nie ma tam mitów ani sensów, o które potykamy się na każdym kroku, jest natomiast to, czego nie mają zachodnie systemy: znaki są, ale nie znaczą. Za znakami nie stoją żadne ukryte sensy, wszystko jest takie, jakie jest. W tym miejscu pojawia się druga strona książki: impresyjny opis obserwowanej Japonii. Życie miasta, targ, kuchnia, teatr, malarstwo, haiku, uchwycone w swej bezsensowej realności, takimi, jakie się jawią obcemu widzowi, dają niezapomniany obraz japońskiej rzeczywistości. Ten może uboczny produkt zamysłu Barthesa fascynuje jako rzetelna i paradoksalna fenomenologia systemu z założenia wymyślonego. Imperium znaków Tak, jeśli ma się świadomość tego, że znaki są puste i że rytuał pozbawiony jest boga. Może i puste, ale jakiej urody pod piórem tak wrażliwego komentatora jak Roland Barthes!