Ojciec.prl

To przejmujące wspomnienie dorosłego syna o dojrzewaniu w PRLu. Na dwóch planach - tym sprzed lat i współczesnym. Dowiadujemy się co zdarzyło się w latach 70. i 80. w M-2 w otoczeniu poniemieckiego pianina z Bydgoszczy, rudo-brązowej wersalki i pralki, którą rodzina za talony kupiła tuż przed stanem wojennym. Mamy tu wszystkie smaki i katastrofy ludowej ojczyzny: szkołę (z całym jej ówczesnym sztafażem), rodzinę (z życiem w bloku i trwogami dnia powszedniego), kolonie (z pogonią za przyjaźnią), górskie wędrówki z ojcem (z fascynacją dorosłością) i Papieża, Solidarność, stan wojenny, Jaruzela, zabicie Przemyka i Popiełuszki itd. To jednak nie PRL jest głównym bohaterem opowieści, ale współczesna relacja syn-ojciec. Syn, który teraz, jako dorosły człowiek musi zaopiekować się swoim niedołężnym ojcem. I tak syn staje się ojcem, a ojciec synem. To walka ojca z synem o tożsamość.