Ciało obce

Jest to opowieść o miłości, ale nie jest to historia romantyczna, bo miłość przegrywa tu z niedojrzałością, rodzinnymi obciążeniami i codziennością. Jest to historia pełna obscenów, ale nie jest to powieść erotyczna, bo seks uczyniony neurotycznym przymusem nie daje spełnienia ani radości. Jest to historia upadku człowieka, ale nie moralitet, bo bohater do końca nie rozumie, co w życiu zrobił źle. Jest to wreszcie dzieło znanego komentatora politycznego, bezlitośnie pokazujące prawdę o III RP - ale zarazem Ciało obce to ostatnia rzecz, jakiej czytelnik spodziewał się po prawicowym publicyście.

Współczesna Polska i bohater Ciała obcego są do siebie podobni. Dwoje idealistów - bohater i jego żona - ludzie bez pojęcia o partnerskim współżyciu (również tym seksualnym) biorą się za małżeństwo, podobnie jak ludzie ograniczeni za demokrację. Dla dwojga idealistów wychodzi z tego małżeńska katastrofa porównywalna z tą, jaką dla idei demokracji jest III Rzeczpospolita. Polska i bohater gubią się w wolności. Społeczny i prywatny świat próbują wiązać prowizorycznie sznurkami w niemożliwe figury - układy sadomaso: ktoś kogoś cycka, ktoś komuś zawdzięcza i ktoś ma na kogoś haka. W ten sposób z niewinnego niemożliwego robi się możliwe, ale cyniczne i mafijne.
- Manuela Gretkowska

Rafał A. Ziemkiewicz (ur. w 1964) - pisarz i publicysta, uznanie zdobył najpierw jako autor opowiadań i powieści fantastycznych (Pieprzony los Kataryniarza, Walc Stulecia, Coś mocniejszego). Bestsellerami stały się jego książki publicystyczne: Polactwo i Michnikowszczyzna, a powieści współczesne Ciało obce, Żywina i Zgred powtórzyły ten sukces. Prowadził, cieszący się rekordową oglądalnością, telewizyjny Antysalon. Obecnie, odsunięty od mediów elektronicznych, pisze w opozycyjnych tygodnikach Uważam Rze oraz Gazeta Polska i w Internecie.