Ich czworo

Realistyczna, precyzyjnie pod względem psychologii bohaterów skonstruowana historia trójkąta małżeńskiego, przedstawiona w jednej z najbardziej znanych komedii Gabrieli Zapolskiej.

Mąż inteligent, który ożenił się z pustą i głupią córką właścicielki pralni w nadziei na błogi spokój, który pozwoliłby mu zagrzebać się w ulubionych książkach i papierach pod czułym, troskliwym okiem kochającej żony.

Żona ograniczona, płytka egoistka o umyśle dziecka, która wyszła za mąż dla tzw. kariery. Gdy już nacieszyła się dobrobytem i pozycją towarzyską, zapragnęła urozmaicenia monotonii życiowej i bezmyślnie rzuciła się w objęcia pierwszego napotkanego durnia.

Fedycki kochanek żony, który z głupotą łączy cynizm, zepsucie i brak wszystkich hamulców moralnych. Kieruje nim tylko i wyłącznie żądza i chęć zakosztowania wszystkich rozkoszy żywota.

Dziecko Lusia, niezawiniona ofiara głupoty ludzi, wśród których przyszło jej żyć.

Mania ta skromna domowa szwaczka staje się w końcu następczynią żony w domu profesora. Sprytnie zjednała sobie profesora i zagarnęła władzę w jego domu w swoje ręce.