Gdy radio w pokoiku gra (Digipack)

Warszawski piosenkarz Albert Harris nagrywał na początku lat trzydziesych w warszawskich wytwórniach: "Lonora-Eelectro" jako Albert Liff i "Cristal-Electro" jako Albert Holm. Największą popularność zyskał w ostatnich latach przed drugą wojną światową - kiedy od roku 1936 już jako Albert Harris nagrywał przeboje taneczne, krajowe i zagraniczne w wytwórni "Odeon" śpiewając refreny z orkiestrą prowadzona przez znakomitego szefa Jerzego Gerta. Piosenkarz kształcił się muzycznie i próbował swych sił w pisaniu własnych tekstów i komponowaniu piosenek. W 1938 roku nagrał pamiątkowe dla Polskiego Radia tango "Gdy radio w pokoiku gra" spółki autorskiej: Tadeusz Górzyński i Józef Lipski dedykowane ówczesnej "Miss mikrofonu" - Joanne Poraskiej". To tango dzięki Albertowi Harrisowi stało się wielkim radiowym przebojem roku 1939 gdy Polskie Radio miało już milion zarejestrowanych słuchaczy. Wybuchła wojna. Polscy artyści opuścili Warszawę i wędrowali na wschód. Albert Harris dotarł do Lwowa w roku 1940. W tym samym roku znany kompozytor Henryk Wars zorganizował tu zespół muzyczny i zatrudnił wielu śpiewających artystów. "Tea jazz" jeździł z koncertami po ZSRR. Zaspół nagrał też kilka płyt z utworami Henryka Warsa. Na jednej z nich śpiewał Albert Harris. Piosenka "Zabwjennje" Henryka Warsa z rosyjskim tekstem Feliksa Konarskiego jest bonusem na końcu drugiej CD albumu. Historia sprawiła, że Albert Harris nie został jak wielu wykonawców, artystą zapomnianym. Kiedy Warszawa ginęła w 1944 roku przez 63 dni Powstania Warszawskiego, Albert Harris napisał przejmującą "Piosenkę o mojej Warszawie". Piosenka została nagrana w 1944 roku w serii płyt wydanych przez "Związek Patriotów Polskich w ZSRR" w Fabryce Aprelewskiej. "Piosenka o mojej Warszawie" stała się dla wielu pokoleń miłosnym sonetem dla bohaterskiego miasta. Inne piosenki wojenne z frontu wschodniego, podwójnego autorstwa Alberta Harrisa znajdują się na końcu albumu. To: "Zapomniana uliczka" i "Jedna droga". Interesującą pozycja jest "Wiązanka piosenek żołnierskich" (również ułańskich!) śpiewanych w XX wieku. We wszystkich wspomnianych nagraniach towarzyszy pieśniarzowi "Państwowy Jazz Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej" pod dyrekcją znakomitego trębacza Ady Rosnera. (4ever)