Szkice do portretu ziemian polskich XX wieku

Na kartach tej książki ziemianie mówią o sobie, o posiadaczach ogromnych latyfundiów, a także niewielkich majątków o powierzchni kilkudziesięciu hektarów. Obok członków arystokratycznych rodów, które weszły do naszej historii, są ci, których nazwiska zostały zapomniane, lub znane są tylko w wąskich kręgach specjalistów. Wspomnienia o codziennym życiu w pałacach i dworach pierwszej połowy ubiegłego stulecia, nie mają charakteru mitu o szczęśliwym "kraju lat dziecinnych". Nuty nostalgii i poczucia krzywdy nie zacierają realnych warunków ziemiańskiego bytu. Autorzy podkreślają trudności związane z kierowaniem dużymi gospodarstwami rolnymi w latach odbudowy po zniszczeniach pierwszej wojny światowej i światowego kryzysu gospodarczego. W okresie międzywojennym ziemianie stanęli nie tylko przed kwestią unowocześnienia produkcji, ale też sprecyzowania swojej roli w odrodzonym państwie, w którym przestali być siłą przewodnią narodu.