Polifonia literatury w Wilnie okresu wczesnego modernizmu 1904-1915

Zasadniczym celem tej książki jest odtworzenie na ile to możliwe panoramy wielojęzycznej literatury wileńskiej wczesnego modernizmu. O tym zróżnicowaniu historia literatury litewskiej jak dotąd wie niewiele. Wielojęzyczna literatura Wilna (i szerzej całej Litwy) początku XX wieku jest najmniej rozpoznanym przejawem tak w badaniach nad dziewiętnastowiecznym modernizmem, jak i nad literaturą litewską w ogóle. W początkach prac nad tą książką nie było modelu historycznego zjawisk literackich w Wilnie, tablicy synchronicznej, według której można byłoby się orientować należało ją stworzyć: zgromadzić i usystematyzować dane historii kilku literatur, a także uzupełnić braki, dzięki podstawowym kwerendom źródłowym oraz badaniom prasowym i księgoznawczym. W trakcie pisania nowym doświadczeniem były powtarzające się spotkania z nieznanymi, mało albo prawie nie omówionymi tekstami, które wynurzały się niby z mgły i a priori było całkowicie niejasne, do jakich znaczeń kulturowych i symbolicznych oraz do jakich świadectw przeszłości się odnoszą. Twórczość i biografia wielu wileńskich autorów np. Lejba Najdusa, Urii Kacenelenbogena, Nikołaja Krainskiego, Jerzego Jankowskiego, Maksima Bahdanowicza okazała się zadziwiającym odkryciem, ale było niejasne, jakie są jej związki ze znaną litewską literaturą wileńską (np. z tekstami Sofii Kymantaite-Ciurlioniene, Ignasa Šeiniusa), czy istnieje podstawa dla interpretacji porównawczej.