Po kostki w niebie

Wiele czytałem tomów poetyckich, w których autorzy usiłowali, z lepszym czy gorszym skutkiem, dać świadectwo sobie i zamieszkałej przez siebie rzeczywistości. Ale nie spotkałem dotąd wierszy, które opowiedziałyby mi tak przejrzyście i przejmująco o nieznanym mi świecie uczuć kogoś, kto współtworzy - bardzo widocznie i niewidocznie zarazem - świat, w którym od kilkunastu lat żyjemy. Świat mediów, co głęboko weszły w nasze życie i dla wielu stały się ich własnym życiem. Umieć zrobić z tego prawdziwą poezję jest dużą sztuką, a przecież Joannie Oparek się udało. Tadeusz Nyczek