Władysław Herman
Książę Polski 1079-1102

Książka jest biografią kontrowersyjnego i budzącego od wieków skrajne opinie władcy. Za sprawą kroniki Anonima tzw. Galla książę Władysław zyskał wizerunek monarchy bezwolnego i niezbyt umiejętnie poruszającego się w skomplikowanych meandrach polityki. Polska Hermana miała być krajem źle zarządzanym, rozdartym wewnętrznie i deptanym przez wrogów. Wydaje się jednak, że książę Władysław był sprawnym administratorem i politykiem, a kraj pod jego rządami zupełnie dobrze funkcjonował na arenie międzynarodowej. Możliwe też, że Gallowy portret księcia stanowił kronikarską kreację polityczno-literacką, mającą m.in. na celu usprawiedliwienie buntowniczych działań synów panującego oraz zbudowanie kontrastu między ojcem i jego znakomitym synem Bolesławem Krzywoustym. Zdaniem autora biografii Władysław Herman nie aspiruje do grona wybitnych władców piastowskich, lecz zasługuje na miano księcia inteligentnego, roztropnego i pragmatycznego. Jego program polityczny zakładał tworzenie scentralizowanego, silnego państwa rządzonego przez jednego władcę. Zamiar swój realizował w oparciu o możnowładcze stronnictwo polityczne z Sieciechem na czele. Jak większość swoich poprzedników, Władysław Herman zderzył się z tendencjami partykularnymi, reprezentowanymi przez członków dynastii i możnowładztwo. W konfrontacji tej poniósł porażkę. Pogromcami ojca byli synowie, następcy tronu książęcego. Zbigniew i Bolesław zaprzepaścili wysiłki Władysława Hermana, przejmując kraj osłabiony konfliktami wewnętrznymi, podzielony, tworzący właściwie dwa odrębne państwa. Obok zagadnień politycznych książka porusza kwestie organizacji państwa, funkcjonowania wiecu, rady książęcej i kancelarii. Przybliża także, w miarę skromnych możliwości, obraz rozwoju kulturalnego kraju doby Władysława Hermana.