Białe kruki

Jaka jest różnica między Bogiem a neurochirurgiem Bóg nie jest neurochirurgiem. Mathias pełni samotny nocny dyżur, kiedy na izbę przyjęć przywożą pacjenta. Niedoświadczone ręce chirurga drżą. Młody człowiek na noszach doznał poważnych urazów głowy i bez operacji niechybnie umrze. Mathias musi się wykazać, dzięki czemu zapewni sobie jedną z trzech stałych posad na Oddziale Neurochirurgii. Kiedy delikatnie unosi płytkę kostną, którą wyciął z czaszki mężczyzny, jego ręce przestają drżeć. Wychodząc z sali operacyjnej, czuje się mistrzem świata aż do następnego ranka, kiedy dowiaduje się, że liczbę posad zredukowano. Troje młodych chirurgów musi walczyć o dwa stanowiska. Troje młodych chirurgów, z których każde ma swojego mentora mentora z własnymi planami i gigantyczną samooceną. " ... w każdy wieczór wybrałabym tę książkę zamiast Chirurgów ." Erle Marie Sorheim, Dagbladet "Pisząc Białe kruki Mjaset stworzył bardzo dobry i wciągający thriller medyczny, obrazujący podstawowe przeżycia i dylematy, przed którymi może stanąć każdy lekarz." J. Frich, Tidsskrift for den norske legeforening " ... żywe i wnikliwe studium miejsca pracy ..." Lars Helge Nilsen, Bergens Tidende "Wartka, ekscytująca i dobrze skomponowana powieść medyczna ... Mamy tu rozrywkę, przepychanki i perypetie, pogoń za karierą (przerywaną niekiedy rozważaniami natury moralnej) i rozwój sytuacji, a wszystko we właściwej dawce." Jan Askelund, Stavanger Aftenblad "Książka jest dobrze napisana (...) Daje nam ciekawy wgląd w codzienność na sali operacyjnej i w jej okolicach." Asbjorn Ringen, Gudbrandsdolen Dagningen "Białe kruki to zarówno dostarczająca rozrywki lektura lżejszego kalibru, jak i powieść polityczna (...) Mjaset jest sprytnym dramaturgiem, który wie, jak efektywnie kończyć sceny a za tym, co widzimy, często kryje się coś zupełnie innego." Odd Surén, Dag og Tid Christer Mjaset (ur. 1973) jest lekarzem i pisarzem młodego pokolenia. Dotychczas wydał cztery książki, w tym dwa zbiory opowiadań z czego pierwszy, En dans der veien slutter (Taniec u końca drogi) z 2003 jest zarazem jego debiutem literackim. W swoich powieściach Mjaset umiejętnie łączy wiedzę lekarską z kunsztem literackim. Cechuje go narracyjna rzetelność i przywiązanie do detali. Jego opowiadania, podobnie jak powieści, są wielowątkowe, z bogatą galerią postaci i skomplikowaną intrygą. Poprzednia książka "Lekarz, który wiedział za dużo" spotkała się w Polsce z ogromnym zainteresowaniem.