Dziewięć spojrzeń na Powstanie Warszawskie (w latach 1969-2014)

Od Autora: Jako radiotelegrafista centrali radiowej Sztabu Naczelnego Wodza pod Londynem, przez którego ręce podczas powstania przeszło kilka setek depesz Armii Krajowej, byłem w pewnym sensie związany z dramatem powstania. Nic dziwnego, że później problemy powstania stały się jednym z zagadnień historycznych wzbudzających moje zainteresowanie. Absorbował mnie nie tyle przebieg walk, co okoliczności ich rozpoczęcia, a potem możliwość wcześniejszego zakończenia na początku września 1944 r., co nie doszło do skutku. Bardziej konkretne pytania, na które szukałem odpowiedzi w okresie od 1969 do 2014 r., brzmią następująco: Kto, kiedy i w jaki sposób zdecydował o tym, że w Warszawie będzie prowadzona walka Według jakiego planu akcja miała być przeprowadzona Jak i na jakiej podstawie wybrano moment rozpoczęcia walki Jaką rolę w tych decyzjach warszawskich odgrywało oczekiwanie pomocy sowieckiej Ostatnio, po zapoznaniu się z drugim wydaniem wspomnień płk. dypl. Iranka-Osmeckiego i ze wspomnieniami mjr. dypl. Jaźwińskiego, powstały jeszcze dwa pytania: Kto wywierał wpływ na decyzje obierane w Warszawie w 1944 r. Kiedy Komenda Główna AK przeszła od nastawienia konkretnego i racjonalnego do emocjonalnego i irracjonalnego Odpowiedzi i wyjaśnienia, do których zdołałem dotrzeć, znajdują się w umieszczonych w tej książce dziewięciu opracowaniach.