Toromorze

Śledząc tę fascynującą opowieść, czytelnik co chwila przypomina sobie nazwiska innych znanych twórców, nie tylko Hermana Melville'a, ale także Franka Herberta, autora Diuny... Miéville ma szczególny dar nawiązywania do innych książek, jednocześnie przesycając opowieść swoim własnym, niepowtarzalnym stylem". "Los Angeles Times" Z pokładu kretownika Medes, Sham Yes ap Soorap obserwuje swoje pierwsze łowy na kretoryje. Olbrzymie krety wynurzające się z ziemi, harpunnicy mierzący do swych ofiar, wielka bitwa zakończona śmiercią jednej i chwałą drugiej strony. A jednak... nieważne, jak bardzo spektakularny jest to widok, Sham nie może się pozbyć wrażenia, że życie nie kończy się tylko na bezkresnych połaciach toromorza, nawet jeśli kapitan Medesa wciąż myśli tylko o wielkim, żółtawym krecie, który wiele lat temu pozbawił ją ręki. Gdy trafiają na wrak rozbitego pociągu, Sham odnajduje w jego szczątkach niezwykłe znalezisko serię zdjęć przedstawiających coś niemożliwego. Już wkrótce sam staje się celem poszukiwań ścigają go piraci, kolejarze, potwory i poszukiwacze odzysku i wygląda na to, że ta przygoda na zawsze zmieni nie tylko życie Shama. Może odmienić całe toromorze... Miéville ani na chwilę nie daje czytelnikowi odetchnąć: emocjonujące dramaty, szalejące potwory pokroju Godzilli i wartka przygoda, jaką można poczuć tylko wówczas, pędzi się po torach pełną parą. "USA Today" Fikcyjne społeczności Miévillea są wprawdzie wytworem fantazji... ale wydają się prawdziwe, jakby były z krwi i kości . . . Cudownie zaraźliwa wizja. "Daily Telegraph"