Reguły sztuki
Geneza i struktura pola literackiego

Reguły sztuki Pierrea Bourdieu to oryginalne studium procesów powstania i umacniania się nowoczesnej literatury, proklamującej własną autonomię w kulturze XIX i XX wieku, i zarazem pokaz własnej, nowatorskiej metody socjologii sztuki. Autor analizuje nie izolowane, wyrwane z kontekstu społecznego, kulturowego, historycznego fakty literackie czy estetyczne, lecz to, co nazywa polem literackim cały, skomplikowany i bogaty system instytucji literackich, napięć i zależności wiążących dzieło literackie bądź artystyczne ze światem społecznym. Interesuje go również wygnany na długo z humanistyki konkretny podmiot; powraca on tu wraz ze swymi indywidualnymi dyspozycjami, skłonnościami, namiętnościami, które wnosi do różnych pól produkcji kulturowej. Bourdieu dowodzi, że nowo-czesne pole literackie, czyli literatura nowoczesna a także próbująca badać ją i rozumieć nowoczesna teoria literatury, która świadomie dążyła do maksymalnego oczyszczenia dzieła z kontekstów i uwarunkowań zewnętrznych są w istocie nieczystymi wytworami określonego stadium struktury społecznej. W świecie sztuki rządzą prawa specyficzne, nie będące prostym odbiciem ideologii, pozycji klasowej etc., lecz mające charakter homologiczny względem relacji panujących w świecie polityki i władzy.