Przestrzenie komunikacji

() niniejsza publikacja ma stanowić próbę komplementarnego, krytycznego ujęcia zagadnienia komunikacji w edukacji, zarządzaniu, marketingu czy polityce społecznej. Dlatego zawarte w książce teksty odnoszą się zarówno do klarownego, wszechstronnego przedstawienia przez poszczególnych autorów badanych problemów komunikacji, jak i wnikliwego obserwowania, odczytania kontekstów, w których się pojawiają, co warto podkreślić, pierwszy raz. Zamieszczone w opracowaniu ujęcia monograficzne wypełniają lukę badawczą dotyczącą obecności samego procesu komunikacji bądź jego kontekstu w obszarach eksploracji dotąd omijanych, tj. np.: architektura, kultura, obiekty historyczne lub turystyka. Można również zinterpretować konstrukcję książki jako próbę uwzględnienia bipolarnego podziału na treści komunikowalne oraz te, które zazwyczaj pojmuje się jako niekomunikowalne, niemożliwe do komunikowania wprost, m.in.: rozmaite obiekty architektoniczne, kultu religijnego, przestrzeń miejska, walory krajobrazowe. Ze Wstępu