Ostatni zamyka drzwi

Normandzka wieś, dwa sąsiadujące ze sobą domy. W "Le Clos joli" mieszka samotna starsza pani, emerytka, u której zaczyna rozwijać się choroba Alzheimera. Jej dwie mieszkające w Paryżu córki Patricia i Elizabeth mają zupełnie różne charaktery. Patricia - dobrze sytuowana, zadbana, elegancka, nienawidzi życia wiejskiego, jest uczulona na pyłki roślin, więc niechętnie przyjeżdża do "Le Clos joli" - chce wystawić dom na sprzedaż i umieścić matkę w wyspecjalizowanym zakładzie. Elizabeth - nauczycielka w szkole na przedmieściu Paryża, ubiera się w byle co, rozkoszuje się wiejskim życiem, na całe lato przenosząc się wraz z dziećmi na wieś, uwielbia leśne spacery i pielenie grządek - twierdzi, że matkę by to zabiło. Błądzenie chorej matki w okolicy sprawia, że sąsiednia posiadłość, należąca do Paryżanina Thomasa i jego byłej żony - "La Pommeraye" - staje się teatrem serii przeróżnych zaskakujących komplikacji i niespodzianek. Sąsiedzi łączą się w pary, wymieniają się partnerami, jeżdżą w koło w poszukiwaniu zaginionej. Tak jak we współczesnej komedii obyczajowej występują tu rozmaite typy ludzkie, przeróżne życiowe problemy. Dobrze skomponowana, napisana z ogromnym poczuciem humoru, ale i głęboką znajomością psychiki ludzkiej proza.