Pochwała ciała. Liturgia i człowieczeństwo

Idea książki ma swoje źródło w nauczaniu św. Pawła: Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele (1 Kor 6, 19-20).
Jeżeli mogę chwalić Boga w ciele, to znaczy, że i ono jest godne pochwały. Chrześcijaństwo ortodoksyjne od początku walczyło z wszelkimi przejawami pogardy wobec ciała. Tertulian, pisarz II wieku, twórca chrześcijańskiej łaciny, ujął to lapidarnie: Caro salutis est cardo - ciało jest pryncypium, punktem oparcia zbawienia.
Znakiem rozpoznawczym prawdziwego chrześcijaństwa jest wyznanie, że Syn Boży stał się prawdziwie i do końca człowiekiem i że zechciał być nim już na zawsze. Prostą konsekwencją tego jest wyznanie prawdy, że naszym celem nie jest nieśmiertelność duszy, ale zmartwychwstanie ciała.