Muzyka popularna
nasłuchy i namysły

W ciągu niespełna czterech miesięcy od premiery piosenkę Adele Hello wywołano w serwisie internetowym YouTube ponad miliard razy, album zaś, na który utwór ten trafił, znalazł na całym świecie ponad 15 milionów nabywców. Dane tego typu – a można przytaczać je bez końca – potwierdzają, że we współczesnej kulturze muzycznej pozycję dominującą zajmuje obszar, który określa się mianem muzyki popularnej. Ale czym właściwie jest muzyka popularna? Co ją wyróżnia? Gdzie przebiegają jej granice? Czy ma ona własną, choćby płynną, tożsamość? Na te pytania próbuje odpowiedzieć Grzegorz Piotrowski. Autor rozważa problem metanarracji kultury muzycznej oraz jej zewnętrznych i wewnętrznych uwarunkowań, istotnych w procesie różnicowania wyznaczników i aspektów muzyki popularnej. Piotrowski ujmuje je w aspekcie języka (terminologii) popularności – analizowanej zarówno w perspektywie kulturowego i społecznego funkcjonowania, jak i na poziomie „struktury“ muzyki dalej – odrębności kodu dźwiękowego potem – performatywności, czyli wszystkiego, co wiąże się z cielesnością muzyki i jej dążeniem do bycia spektaklem, i wreszcie – także dyskursu naukowego, jako że muzyką popularną zajmuje się obecnie oddzielna subdyscyplina nauki: popular music studies.