Piórem emu pisane
Wiersze i aforyzmy

Autor jest absolwentem filozofii na Uniwersytecie Flindersa w Adelajdzie, stolicy stanu Australia Południowa. Z Polski emigrował do Australii w 1992 roku. Jego twórczość poetycka wyraża emocje związane z emigracją. Opuszczenie Ojczyzny i dorastanie w obcym środowisku zmieniło punkt widzenia i uwrażliwiło go na otaczającą rzeczywistość. PO CO MI DAŁEŚ OCZY PANIE Po co mi dałeś oczy Panie, kiedy nie mogę widzieć Ciebie Po co mnie ciałem utworzyłeś, gdy nim nie stanę w Twoim niebie Po co mi dałeś cząstkę chwili, gdy w bez-początku sensu ziarno Po co mi dałeś wyobraźnię, gdy przyszłość widzę smutną, czarną Po co mi dałeś oczy Panie Ja widzę tylko proch istnienia! Wiatr go unosi niewstrzymanie. Zbielałe kości szczerzy Ziemia. Po co mi dałeś życie Panie, co płynie śluzem złym, drapieżnym Po co mi dałeś serce Panie, Co wstydem karmi się obmierzłym Po co mi dałeś umysł Panie, co pojąć Ciebie nie podoła Po coś mnie włożył między Twoje istnienia niewstrzymane koła Po coś mi Panie dał ojczyznę, co w losie swoim wypełniona Kiedy nie poznam, co mi czynić, po coś mi Panie dał ramiona Po co mi dałeś miłość Panie, której nie spełnię w swej małości Gdy nie wiem, co mi trzeba czynić, po coś mi Panie dał wolności Po co mi Panie wolna wola, gdy wierzgam w próżni bez oparcia Kiedy nie mogę prawdy sięgnąć, po co mi Panie złuda czarcia Po coś mi Panie dał sumienie, co gdy chcę przeżyć, dusić muszę Kiedy mym ciałem tutaj żyję, po co mi panie dałeś duszę Po co mi dałeś oczy Panie, co widzą tylko złudy kłamstwo Po coś naznaczył prawdy głodem, kiedy nieznane nań lekarstwo Po co mi dałeś ciszy błogość, co z życia sprzeczna jest zasadą Po co mi Panie sny błękitne, co nigdy spełnić się nie dadzą Po coś wywyższył nad stworzenie iskrą rozumu, strach niosącą Po co mi w duszy zadra uczuć Po coś wątpliwość dał niszczącą Po co mi dałeś wiary brzytwę na pustym bytu oceanie Po coś ukazał wszechmarnotę Po co mi dałeś oczy, Panie