Księżyc nad Fuzhou
Wiersze z epoki Tang

Wszystkie wiersze zamieszczone w tym zbiorku pochodzą z okresu panowania dynastii Tang (618-906) i powstały między VII a IX wiekiem. Odległe od nas o ponad tysiąc lat i tysiące kilometrów, pozostają jednak żywe i zrozumiałe w swoich emocjach i obrazach, nic więc dziwnego, że weszły do kanonu literatury światowej. Panowanie Tangów to czas imponującego rozkwitu kultury chińskiej i równie wspaniałego rozkwitu typu poezji określanej po chińsku jako shi. Wtedy pisali dwaj poeci uznawani za największych w całej historii Chin: Li Bai, nazywany ?nieśmiertelnym zesłanym na ziemię? i Du Fu, określany mianem ?poety-kronikarza?. Mówiąc o najlepszych poetach tangowskich, nie sposób też pominąć Wang Weia, zwanego ?patriarchą buddyzmu chan w poezji?. Poza trójką największych, znalazły się tu także wiersze m.in. Li He, zwanego ?demonicznym talentem?, oraz wybitnego pisarza i myśliciela Han Yu. Najmniej znane i rzadziej pojawiające się w antologiach są wiersze Meng Jiao, zebrane w serię Jesienne uczucia - wstrząsające jako opis grozy towarzyszącej starości i chorobie, a jednocześnie zdumiewająco nowoczesne w niezwykłości swoich obrazów.