15 stuleci
Rozmowa z Wilhelmem Sasnalem

Najlepiej sprzedający się polski malarz, najpopularniejszy polski malarz swego pokolenia, najbardziej rozpoznawalny na świecie polski artysta.

Media przyzwyczaiły nas, że po nazwisku Sasnal zazwyczaj następuje jakieś naj. Jest znany, a popularność i ceny, które kolekcjonerzy są skłonni płacić za jego obrazy, coraz częściej przesłaniają jego samego, zamykając go w szczerozłotej szufladzie z nazwą gwiazdor polskiego malarstwa.

W rozmowie z Jakubem Banasiakiem Wilhelm Sasnal nie daje się zamknąć w żadnej szufladzie. Odżegnuje się od etykietki dyżurnego popbanalisty czy artysty pokoleniowego, opowiada nie tylko o całej swojej drodze twórczej od krakowskiej ASP do ostatniego filmu "Słońce, to słońce mnie oślepiło", ale także burzy narosłe wokół swego wizerunku mity.

Mówi o inspiracjach, o tym, co jest dla niego najważniejsze w tworzeniu, ale także o tym, co go mierzi we współczesnej kulturze.

Z jego odważnych, często kontrowersyjnych refleksji wyłania się postać humanisty i dojrzałego, społecznie zaangażowanego artysty, który ani przez chwilę nie osiadł na laurach.

Wilhelm Sasnal (ur. 1972) malarz, rysownik, filmowiec i twórca komiksów. Jego prace były pokazywane podczas wielu wystaw indywidualnych i grupowych: 31 Bienal de Sao Paolo (2014), Haus Der Kunst w Monachium (2012), Whitechapel Gallery w Londynie (2011/12), 55th Carnegie International (Carnegie Museum of Art, Pittsburgh, 2008), Kunsthalle Zürich w Zürichu (2003). Wspólnie z żoną Anką wyreżyserował cztery filmy pełnometrażowe: Słońce, to słońce mnie oślepiło (2016), Huba (2013), Aleksander (2013) oraz Z daleka widok jest piękny (2011). Mieszka i pracuje w Krakowie.