Moje nienapisane wspomnienia

Długo trzeba było namawiać sędziwą Katię Mann (1883-1980), by zechciała – z myślą o publikacji – sięgnąć pamięcią w czasy sprzed dwudziestu, pięćdziesięciu, a nawet przeszło siedemdziesięciu lat, kiedy to poznała i poślubiła Tomasza Manna. Wzbraniała się uparcie, twierdząc, że „w tej rodzinie musi być ktoś, kto nie pisze”.
U boku wielkiego pisarza przeżyła ponad pół wieku. Była świadkiem, często pomocnym, powstawania Czarodziejskiej góry, Śmierci w Wenecji, Doktora Faustusa i innych głośnych utworów.
Skromne i bezpośrednie wspomnienia Katii Mann, ogarniające cały okres wspólnego życia, uzupełniają wiedzę o autorze Buddenbrooków wyniesioną z lektury jego dzieł i prac uczonych biografów.