Prezydent
Rafał Dutkiewicz (nie tylko) o Wrocławiu

Ta zadziwiająca książka jest o wszystkim, ale nie o niczym. Zadziwiająca, bo przedstawia myśli człowieka, którego wszechstronność budzi podziw, ale nie wpędza w kompleksy. Przeciwnie, zaraża posybilizmem, czyli przekonaniem, że się da. Taki też jest Wrocław, miasto, które zapracowało na swój sukces. Rozmowa z prezydentem Dutkiewiczem jest czasami jazdą po bandzie, ale nie odczułem w niej żadnego fałszywego tonu. Jest czasem zuchwała, ale szczera i dotyczy spraw, które muszą obchodzić nie tylko Wrocławian. Krzysztof Zanussi  Rafał Dutkiewicz kończy swoją prezydenturę we Wrocławiu swoistym love story, opowieścią o Wrocławiu, który pokochał, z którym się związał i któremu służył. Są w tej opowieści wielkie inwestycje i urocze zakątki, wielcy twórcy i politycy, akurat w obecnej epoce ważni nie tylko dla Wrocławia, ale i dla Polski. Książka jest jak Wrocław Dutkiewicza ma rozmach, ale i lekkość, historię i anegdotę. A do tego wierszyki. To się czyta! Tomasz Lis  Zaczynał jako harcerz, został świetnym matematykiem i logikiem, w stanie wojennym był konspiratorem, a w 1989 roku kierował Wrocławskim Komitetem Obywatelskim. W 2002 roku Rafał Dutkiewicz został prezydentem Wrocławia i przez kolejnych 16 lat prowadził społeczność tego miasta drogą cywilizacyjnego awansu do pozycji jednej z najświetniejszych metropolii europejskich. Miał przyjaciół po obu stronach dzielącego dziś Polskę konfliktu, był więc swego czasu gorącym zwolennikiem powstania PO-PiS-u i nawet własnego kota nazwał Popisem. Pomysł koalicji Tuska z Kaczyńskim szybko zmarł śmiercią naturalną, ale kot Popis żyje do dziś. No i bardzo dobrze: ad multos annos, kocie! Karol Modzelewski