Apologia kobiecego ducha Sybilla Aleramo i jej związki z polską kulturą literacką pierwszej połowy XX wieku.

Apologia kobiecego ducha. Sibilla Aleramo i jej związki z polską kulturą literacką pierwszej połowy XX wieku to opowieść o kobietach piszących: prozatorkach i poetkach, tłumaczkach i dziennikarkach. O książkach z kobietami w tytule (Kobieta, Dom kobiet) i ich recepcji, głównie wśród kobiet. O kobietach w twórczości kobiet i o kreatywności kobiet w ogóle. O poszukiwaniu oryginalnej literackiej formy dla kobiecego głosu i doświadczenia. O jednostkowym przeżywaniu kobiecości i konfrontacji ze społecznymi ograniczeniami wynikającymi z płci. O intelektualnych relacjach między kobietami i kobiecej przyjaźni. O siostrzeństwie i kobiecym geniuszu. Centralną postacią tej opowieści jest Sibilla Aleramo (właśc. Rina Faccio, 1876-1960), włoska pisarka, poetka, dziennikarka, aktywistka i feministka. Zaś punktami wyjścia zawartych w monografii rozważań dwa przekłady związane z osobą Aleramo w polskim kontekście: tłumaczenie jej debiutanckiej książki, Una donna (1906), na język polski, autorstwa Stanisławy (Soavy) Gallone, oraz niebezpośrednia translacja dramatu Dom kobiet Zofii Nałkowskiej (1930) na język włoski, dokonana przez samą Sibillę. Korzystając z metod współczesnego przekładoznawstwa i komparatystyki, traktując historię przekładu jako klucz do badania historii kultury, Anita Kłos przedstawia recepcję twórczości Sibilli Aleramo w Polsce oraz przekładowy dorobek włoskiej pisarki. Przy okazji prezentuje ciekawy, a mało znany wycinek historii literatury i rekonstruuje sieć powiązań między polskimi i włoskimi intelektualistkami w pierwszej połowie XX wieku.