Pierwotnie wrodzona czystość
Wyjaśnienia ustne na temat Trzech stwierdzeń, które trafiają w sedno Garaba Dordże wraz z instrukcja

Ścieżka praktyki trekchö (trekczie) jest metodą umożliwiającą gruntowne oraz bezpośrednie przedarcie się przez błędne koncepcje samsary. Jej celem jest nagie spoczęcie w pierwotnej czystości natury umysłu. Dilgo Khjentse Rinpocze objaśnia tę pełną mocy praktykę, komentując źródłowy tekst Patrula Rinpocze. Ten żyjący w XIX wieku mistrz przekazywał kluczowe instrukcje na temat praktyki dzogczen, atijogi. Trzy stwierdzenia, które trafiają w sedno, oryginalnie pochodzą od Garaba Dordże. Mówi się o nich, że streszczają niezliczone, szczegółowe nauki dzogczen. Podstawą przeprowadzonego w książce dyskursu są zasadnicze instrukcje Patrula Rinpocze, znane jako Unikalne nauki Khepa Śri Gjalpo. Wyjaśniają one, że w dzogczen liczy się przede wszystkim pełne rozpoznanie faktu, iż całe zamieszanie samsary to nic innego, jak dynamiczna energia natury umysłu. Wielkiej pustki. Właśnie w niej samsara spontanicznie się rozpuszcza. Wyzwala się ona do stanu pierwotnej czystości samej podstawy naszego umysłu. Urzeczywistnienie jej jest niepohamowanym działaniem dla dobra wszystkich istot. Współczucie, które z niej powstaje jest całkowicie spontaniczne. Dilgo Khjentse w swej niezwykle głębokiej książce, bardzo pięknie to wszystko tłumaczy. Powinna ona zachęcić buddyjskich uczniów do zdobycia bezpośredniego doświadczenia tych nauk. Dopiero to bowiem pozwala w pełni je docenić. DILGO KHJENTSE RINPOCZE (1910-1991) był wysoce urzeczywistnionym mistrzem medytacji, uczonym, poetą oraz głównym dzierżycielem linii nauk szkoły njingma. Dysponował niezwykłą głębią urzeczywistnienia, co sprawiało, że każdy kto go spotykał, w zamian otrzymywał życzliwość, mądrość i współczucie. Bardzo się angażował w bezstronny ruch rime, będąc samemu uznawanym we wszystkich buddyjskich szkołach. Był nauczycielem wielu bardzo ważnych lamów, nie wyłączając także Jego Świątobliwości XIV Dalajlamy. Przez całe życie niestrudzenie starał się zachować oraz rozpowszechniać nauki buddyjskie. Miał tysiące uczniów, którym udzielił przekazów i nauk. Ponadto publikował teksty oraz budował klasztory i stupy.