Flawia de Luce T.9 Przytulnym miejscem jest mogiła

Po straszliwej rodzinnej tragedii dwunastoletnia Flawia de Luce stara się wypełnić czymś puste dni. Ucieczką od ponurej rzeczywistości ma być wyprawa łodzią, którą lojalny służący Dogger proponuje Flawii i jej dwóm starszym siostrom. Flawia, biegła chemiczka z zamiłowaniem do trucizn, jest wniebowzięta, gdy ich łódź przepływa obok kościoła, którego otoczony ponurą sławą proboszcz wysłał niedawno trzy swoje parafianki na tamten świat, zaprawiwszy mszalne wino cyjankiem. Nagle coś ociera się o jej zanurzone w wodzie palce... Flawia chwyta to coś, wyobrażając sobie, że jest Ernestem Hemingwayem walczącym z marlinem, i ciągnie – jak sądzi – wielką rybę. Okazuje się jednak, że to coś znacznie lepszego: ludzka głowa połączona z ludzkim ciałem. Jeśli cokolwiek mogło odegnać od Flawii smutne myśli, to właśnie rozwikłanie kolejnego morderstwa – choć mogło ono zarazem doprowadzić do przedwczesnej śmierci młodej detektywki.
Wyrazy uznania dla powszechnie kochanych powieści Alana Bradleya o przygodach Flawii de Luce, laureatek Crime Writers’ Association Debut Dagger Award, Barry Award, Agatha Award, Macavity Award, Dilys Winn Award oraz Arthur Ellis Award:
„Jeśli kiedykolwiek pojawił się naprawdę odważny, błyskotliwy i – tak – zachwycający detektyw, to jest to Flawia de Luce”. – „USA Today”
„Zachwycające (…) połączenie Eloise i Sherlocka Holmesa”. – „The Boston Globe”
„[Flawia] uzależnia jak gorzka czekolada”. – „Daily Mail”
„Flawia de Luce jest nadal największą na świecie dorastającą brytyjską chemiczką/intrygantką/detektywką”. – „The Seattle Times”