Seria Prozatorska. Kwiaty rozłączki

Jeśli można pisać wiersze o miłości, także rozstaniu należy się pieśń. Rozłączka wydobywa na światło dzienne epizody, przeczucia, zapowiedzi końca. Wprowadza osoby prywatnego dramatu, scenerię codziennego bycia-niebycia razem. Oświetla kolejność emocji i ich ciągi dalsze, bo te zawsze następują, nawet wtedy, gdy pakujemy manatki i wszystko wokół wydaje się bagażem do wyniesienia.
Inga Iwasiów

***

Książka Aleksandry Wstecz to literatura podskórna. To drobne i celne ukłucia, które układają się w czytelnicze zdziwienia i radości. Lektura wywołuje częste potakiwania: „no tak, no tak, ja też”, bo autorka w kilka słów potrafi złapać te nasze wielkie rozpady i znikania. Ślad po lekturze jest wyraźny.
Juliusz Strachota

***

Aleksandra Wstecz – absolwentka Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, po maturze wyszła za mąż za ważnego dyrektora i prowadziła życie w mieście o najwyższym odsetku samobójstw w Polsce. Obecnie występuje w rozrywkowych zespołach scenicznych, mieszka w Bukownie.