Dęby czarnobylske

„Wznawiając niniejszy tom opowiadań Tadeusza Micińskiego 109 lat po jego pierwszej edycji i w dwa lata po setnej rocznicy śmierci pisarza, warto przypomnieć, że autor wydał go w wieku 38 lat, mając już za sobą znaczący dorobek literacki. Wcześniej ukazały się drukiem dramaty Kniaź Patiomkin i W mrokach złotego pałacu, czyli Bazylissa Teofanu, poezje W mroku gwiazd, powieść Nietota, teksty publicystyczne Do źródeł duszy polskiej, Walka o Chrystusa oraz inne teksty drukowane samodzielnie i publikowane w prasie bieżącej. Później, prozą ukazał się już tylko Xiądz Faust (1913). Wydań powieści Wita i Mené-Mené-Thekel-Upharisim!… Quasi una fantasia pisarz już nie doczekał. Wiosną 1918 r., gdy wyruszył w drogę powrotną z Rosji do ojczyzny, został zabity na łąkach nieopodal rzeki Soż w okolicach Czeczerska lub Budy Koszelewskiej na terenie dzisiejszej Białorusi. Nomen-omen w obszarze strefy czarnobylskiej, która została silnie skażona opadem promieniotwórczym w związku z katastrofą elektrowni jądrowej w Czarnobylu”.

– Wojciech Kowalewski