Akceptacja niepełnosprawności u kobiet z uszkodzeniem narządu ruchu

Akceptacja niepełnosprawności, zgodnie z założeniami B. Wright (1983), nie jest tożsama z rezygnacją i uległością względem posiadanych ograniczeń oraz poddaniem się nieuchronności świata. Oznacza jedynie, albo aż, zaakceptowanie „straty”. […] Proces akceptacji straty jest niezwykle złożony i wielowymiarowy, ale możliwy do realizacji po spełnieniu określonych warunków, tj. dokonaniu zmian w wartościach. Starając się określić zmienne mające znaczenie dla zaakceptowania własnego stanu przez kobiety z niepełnosprawnością ruchową, w prezentowanej książce skupiono się na kwestii podejmowanego przez nie radzenia sobie oraz posiadanych zasobów radzenia sobie […], na czym w niewielkim stopniu koncentrowała się dotychczasowa literatura przedmiotu, zwłaszcza w odniesieniu do grupy kobiet z nabytą niepełnosprawnością ruchową […].
[Ze Wstępu]

"Przede wszystkim podkreślić należy podstawę teoretyczną pracy – wyróżnia ją reprezentatywna dla podejmowanego tematu, bardzo obszerna i aktualna baza źródłowa, dająca możliwość rzetelnego opisania badanych zagadnień. […] Podkreślić należy również sam pomysł badawczy, jego oryginalność i aktualność, a także istotne znaczenie, jakie dla praktyki mają wnioski z przeprowadzonych badań. […] Recenzowana praca wzbogaca wiedzę z zakresu teorii i praktyki pedagogiki specjalnej."
- Z recenzji dr hab. Bernadety Szczupał, prof. APS