Tam, gdzie ostatnia świeci szubienica

Co naprawdę oznaczają słowa "Jeszcze Polska nie zginęła"? O wizji Rzeczypospolitej, okrucieństwie czerwonej armii, wyrokach na polskich jeńcach, honorze i katordze legionistów z Żelaznej Brygady generała Józefa Hallera opowiada naoczny świadek ówczesnych dni, Eugeniusz Małaczewski, w poruszającej do głębi książce "Tam, gdzie ostatnia świeci szubienica".

Oczami człowieka pogodzonego ze śmiercią dostrzega prawdziwe cierpienia wynikające z tęsknoty za wolnością, boleśniejsze nawet od fizycznego bólu. Opowiada o ofiarności, przeżyciach, które nigdy nie powinny zniknąć z pamięci ojczystego narodu. Kontrast pomiędzy poetyckim językiem a sumienną, reporterską perspektywą podkreśla grozę sytuacji. Publikacja, poza warstwą dokumentalną, skupiającą się na doświadczeniu i heroiczności jeńców czekających na stracenie, niesie również testament dla współczesnych pokoleń.

Co wpływa na "błazeńską arenę polityki"? Jakie jest przesłanie od umierających oficerów i żołnierzy dla dzieci przyszłej Wielkiej Polski? Jak wyglądają szczegóły egzekucji jeńców? Czym wyraża się szlachetność polskiej duszy? Przeczytaj tę książkę i odczuj głód, udrękę oraz nadludzką potęgę nadziei ścierającej się z bestialstwem władzy!

Prozaik i liryk Eugeniusz Małaczewski, żołnierz Wojska Polskiego, walczący przeciwko bolszewikom w rejonie Murmańska w latach 1918-1919, został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari oraz Krzyżem Walecznych. Trzykrotnie aresztowany i skazany na śmierć, zdołał uciec z konwoju. Jego twórczość, zawierająca przeżycia związane z wojną polsko-bolszewicką, została objęta cenzurą za czasów komunistycznej Polski.